Στη μεταλιγνιτική περίοδο, ακόμη και οι ελάχιστες 8μηνες συμβάσεις σε ορυχεία και ΑΗΣ, αποτελούν σταγόνες δροσιάς στον κάυσωνα της ανεργίας.
Καλώς ή κακώς η περιοχή έμαθε να πορεύεται με αυτό τον τρόπο. Εκατοντάδες άνθρωποι, έφτιαξαν το βιογραφικό και την εργασιακή τους εμπειρία, με βάση τις θέσεις εργασίας που προέκυπταν μέσω των 8μηνων.
Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου η περίφημη μονάδα Πτολεμαΐδα 5, ανακοίνωσε την πρόσληψη 8μηνων με τρόπο που αλλάζει ριζικά όσα ξέραμε.
Καταρχάς, δεν υπάρχουν οι θέσεις εργασίας που άπαντες περίμεναν (ίσως στο εγγύτερο μέλλον, θα δείξει), εν συνεχεία, για πρώτη φορά, μπήκε το περίφημο κριτήριο της συνέντευξης, ότι πιο υποκειμενικό και διαβλητό, καθώς δεν βασίζεται σε προσόντα, εμπειρία, γνώση κτλ, αλλά στην κρίση του οποιαδήποτε Προϊσταμένου που πολύ αμφιβάλλω, αν έχει τη δυνατότητα και τη γνώση για κάθε θέση που ζητείται ή θα ζητηθεί
Αν όντως έχει τη γνώση, τότε μιλάμε για άνθρωπο φαινόμενο που κατέχει την ιδιότητα του ηλεκτρολόγου, του επιτηρητή τέφρας, του χειριστή απολήπτη, του υπεύθυνου κινητής επιτήρησης, του μηχανολόγου μηχανικού και η λίστα τελειωμό δεν έχει.
Αν πάλι η συνέντευξη, γίνει από κάθε έναν πχ εργοδηγό, που αντιστοιχεί στον τομέα του, καλό θα είναι να διευκρινιστεί από την ΔΕΗ ΑΕ, ποτέ όλοι αυτοί πέρασαν από σεμινάρια κι επιμορφώθηκαν πάνω στην αξιολόγηση προσωπικού. Γιατί είναι κάτι τελείως διαφορετικό: κανω καλά τη δουλειά μου, με το κρίνω κάποιον τρίτο για την ίδια δουλειά στο σύνολο του ως εμπειρία και προσωπικότητα.
Μα θα μου πει κάποιος, καλοπροαίρετα: έτσι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα και είναι πλήρως επιτυχημένος τρόπος επιλογής προσωπικού.
Θα συμφωνήσω στο 100%…..αλλά για τον ιδιωτικό τομέα, όχι για το δημόσιο με τις παθογένειες που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει.
Συν τοίς άλλοις θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως ο διαχωρισμός ανάμεσα στα δύο φύλλα.
Κατά φύση και πράξη, υπάρχουν ορισμένες θέσεις όπου οι άνδρες μπορούν να ανταπεξέλθουν πολύ καλύτερα από τις γυναίκες λόγο φυσικής δύναμης που προκύπτει από την ανατομία των δύο φύλλων. Κι ενώ μια γυναίκα μπορεί να έχει μεγαλύτερη εμπειρία, ένας άνδρας να την προσπεράσει λόγο συνέντευξης, πράγμα κατάφορα ρατσιστικό που μας γυρίζει σε άλλες αποχές.
ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν λέω ότι θα γίνει, ούτε αποδίδω τέτοιες προθέσεις σε κανεναν, αλλά κρίνω τα γεγονότα και τα γραφόμενα για το συγκεκριμένο διαγωνισμό, όπου όλα είναι , όπως θα λέγαμε με γλώσσα πεζοδρομίου, στο φλου….
Και το κερασάκι στην τούρτα, είναι η σημείωση, γενική κι αόριστη: παραμένει το κριτήριο της εντοπιότητας με σημαντική βαρύτητα ….
Αυτό το κριτήριο, που επί δεκαετίες (καλώς ή κακώς) ήταν το Α και το Ω, τώρα απλά έχει βαρύτητα, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.
Δύο χωριά, Καρυοχώρι και Άγιος Χριστόφορος, όπου έχουν πνίγει κυριολεκτικά από τη λειτουργία του εργοστασίου, ξαφνικά βλέπουν το πλεονέκτημα της εντοπιότητας, να αποκτά δεύτερο ρόλο.
Γεμίσαμε φωτοβολταϊκά, φτιάχτηκε μια καινούργια λιγνίτη μονάδα, γίναμε μάρτυρες αλλαγής ολόκληρης της περιοχής, αλλά από θέσεις εργασίας πάμε από το κακό στο χειρότερο…. πλην των εργολαβιών, όπου μια γνωριμία, σου διασφαλίζει μια θέση ( ο γράφω εργάστηκε με αυτόν τον τρόπο, κι έχει πλήρη γνώση όσων λέει και γράφει)
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε όχι τώρα, αλλά χθες.
Το κείμενο και αλλά και ο διαγωνισμός είναι στην κρίση του καθενός.
Με τη δύναμη της άποψης μου. Διαμαντίδης Χαράλαμπος
Γράψτε μία απάντηση