Τι κι αν πέρασε ένας χρόνος, μοιάζει σα να έγινε μόλις χθές….. λιωμένο σίδερο,.μυρωδιά σάρκας και πτώματα παντού…..η επί γης κόλαση, εικόνες που δεν έπρεπε να δούμε ποτέ σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 2023.
Θα μπορούσα να συμπεριλάβω μια σειρά από χώρες όπου η δικαιοσύνη θα είχε κινηθεί ταχύτατα και η απονομή δικαιοσύνης θα ήταν μέρα τιμής και μνήμης ταυτόχρονα.
Απ’ την άλλη, στην Ελλάδα του 2024 ή του 1950, τα πράγματα κυλούν αργά….πολύ αργά. Δεν φταίει ο Α, ούτε ο Β, ούτε ο Γ, πταίσμα του Δ, λαθάκι του Ε και το γαϊτανάκι καλά κρατεί.
Δεν είναι τα κέρδη, ούτε ο καπιταλισμός, ούτε τα μονοπώλια. Καμία ιδεολογία δεν καλύπτει αυτό που έγινε, παρά μόνο η κουλτούρα του νεοέλληνα.
Αυτού που γαλουχήθηκε 4+ δεκαετίες τώρα, του δε βαριέσαι κι άντε να σχολασουμε
Γιατί μη σας γελάει κανείς, όσοι αθωώνουν τον υπάλληλο και ενοχοποιούν το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, ξεχνούν να κοιτάξουν στον καθρέφτη.
Κανείς δεν ήρθε ουρανοκατέβατος, ούτε ζητήθηκε πραγματική λογοδοσία στον εκάστοτε πολιτικό από τον κόσμο που τον εξελέγει.
Και πριν φτάσουμε στο ΕΓΚΛΗΜΑ των Τεμπών, υπήρξαν δεκάδες, χιλιάδες μικρά σφάλματα που τα βάλαμε κάτω από το χαλί… ίσως για έναν διορισμό, για μια σύμβαση ορισμένου χρόνου, δέχθηκαμε Πανεπιστήμια άντρα ανομίας, νοσοκομεία με ραντζα, δρόμους με λακούβες κτλ κτλ κτλ
Και μέσα στην θολούρα που ζούμε και την αδιάβλητη (?) ελληνική δικαιοσύνη, έρχεται ο αγώνας μιας μητέρας με χιλιάδες συμπαραστάτες και η ”κακιά” ΕΕ να λύσει το θέμα από.
Αιωνία η μνήμη όσων έφυγαν, κουράγιο στους γονείς , τα αδέλφια και τους συγγενείς που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
Εμείς οι υπόλοιποι, λίγο ή πολύ, τη ζούμε κανονικά τη ζωή μας.
Υ.Γ. ονειρεύομαι μια μέρα που στη χώρα θα ξημερώσει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, της διαφάνειας και της πολιτικής ανιδιοτελούς προσφοράς……μέχρι τότε, εγώ θα προσπαθώ και θα ονειρεύομαι…..ελάτε, να γίνουμε πολλοί.
Αρθρογράφος: Διαμαντίδης Μπάμπης
Γράψτε μία απάντηση