Αριστέα Αδαμίδου, μια πολυσχιδής προσωπικότητα καθώς εκτός από ηθοποιός, τραγουδοποιός είναι ένα ανήσυχο πνεύμα καλλιτεχνικής φύσεως.
1) καλησπέρα Αριστέα, πέραν της εισαγωγής, πες μας ορισμένα στοιχεία της προσωπικότητας σου, της πορείας που έχεις διανύσει μέχρι σήμερα και τι έχεις καταφέρει.
· Καλησπέρα σε όλους και ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί. Είναι μεγάλη μου τιμή. Ειλικρινά, με συγκίνησε η εισαγωγή σας. Ομολογώ ότι νιώθω λίγο αμήχανα όταν με ρωτούν για τα στοιχεία της προσωπικότητας μου, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω. Θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος με έντονη ευαισθησία, κάτι που επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής μου, όχι μόνο καλλιτεχνικά. Στην πορεία αυτή, έχω καταλάβει ότι η σκληρότητα είναι απαραίτητη για να επιβιώσεις στον καλλιτεχνικό χώρο, και πλέον προσπαθώ να μην παίρνω τα πράγματα πάντα “μετρημένα”. Παράλληλα, είμαι πολύ δοτική σε ό,τι αγαπώ και παθιασμένη με αυτό που κάνω, ενώ πείσματα και ισχυρογνωμοσύνη με χαρακτηρίζουν σε αρκετές περιπτώσεις.Το σίγουρο είναι ότι είμαι ένα άτομο που βάζει την τέχνη και την εξέλιξη της σε πρώτο πλάνο. Καθημερινά προσπαθώ να εξελίσσομαι και να χτίζω πάνω σε αυτό το όραμα, με απόλυτη αφοσίωση και πιστότητα. Όσον αφορά στο τι έχω καταφέρει, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν είμαι εγώ αυτή που μπορεί να το κρίνει. Επιδιώκω να παράγω τέχνη που να κινητοποιεί σκέψεις και συναισθήματα, που να ενθαρρύνει τους ανθρώπους και να προκαλεί αντιδράσεις. Αν έχω πετύχει κάτι σημαντικό, δεν το γνωρίζω εγώ, αλλά το κοινό που με στηρίζει και με αγκαλιάζει. Η πρώτη φορά που ένιωσα ότι ίσως κάτι κάνω σωστά ήταν όταν είδα το θέατρο γεμάτο κατά την παρουσίαση ενός βίντεο κλιπ μου . Τότε, συνειδητοποίησα ότι ίσως κάτι πάει καλά. Τα πάντα, όμως, τα χρωστάω στους ανθρώπους που με υποστηρίζουν και με αγαπούν.
2) Καλλιτεχνικά, προφανώς και αναζητάς την εξέλιξη. Πώς φαντάζεσαι την πορεία σου σε 10-20 χρόνια από τώρα και τι θα ήθελες να έχεις πετύχει?
·Σε 10-20 χρόνια, φαντάζομαι τον εαυτό μου να συνεχίζω να αναπτύσσομαι και να εξελίσσομαι ως καλλιτέχνης, με την ίδια αγάπη και πάθος για το θέατρο που έχω σήμερα. Το περιφερειακό θέατρο έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, καθώς πιστεύω ότι έχει τεράστια δύναμη να συνδέσει τις τοπικές κοινότητες με την τέχνη και να προσφέρει νέες ευκαιρίες σε ανθρώπους που ίσως δεν έχουν πρόσβαση στις μεγάλες σκηνές των πόλεων. Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, καθώς ο νομός Κοζάνης είναι ο τόπος μου και εκεί μεγάλωσα, κάτι που με συνδέει ακόμα πιο βαθιά με αυτή την προσπάθεια.Παράλληλα, έχω μια μεγάλη αγάπη για τη διδασκαλία και την εκπαίδευση του θεάτρου, και με έχει συνεπάρει το πάθος των δικών μου καθηγητών. Αυτός ο τομέας με ενδιαφέρει πολύ και σκοπεύω να τον εξερευνήσω σε βάθος, προκειμένου να μπορώ να βοηθήσω και άλλους να ανακαλύψουν τη δύναμη του θεάτρου και της τέχνης. Στο μέλλον, θα ήθελα να συνεχίσω να μοιράζομαι τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου με καλλιτέχνες, βοηθώντας τους να ανακαλύψουν τη δική τους φωνή και το δικό τους δρόμο στον κόσμο της τέχνης.Επιπλέον, θεωρώ πολύ σημαντικό να επενδύουν οι καλλιτέχνες και στις πόλεις που έχουν μεγαλώσει, προσφέροντας νέες ευκαιρίες και ιδέες σε τοπικό επίπεδο. Η τέχνη μπορεί να αναπτύξει και να ενδυναμώσει τις κοινωνίες μας, και αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο θα ήθελα να συνεχίσω να συνεισφέρω και να βοηθάω στην εξέλιξη των τόπων που με έχουν διαμορφώσει.
3) Αθήνα ή Πτολεμαΐδα? Σαφώς και η Αθήνα είναι η καλλιτεχνική Μέκκα της χώρας αλλά η Πτολεμαΐδα είναι ο τόπος σου. Τι θα ήθελες να δεις να αλλάζει καλλιτεχνικά στην Πτολεμαΐδα?
·Η Αθήνα είναι για μένα έρωτας και μαγεία, καθώς σε αυτήν υπάρχει ιστορία, χρώματα, πάθος και ρομαντισμός. Είναι η καλλιτεχνική πρωτεύουσα, η πόλη όπου κάθε καλλιτέχνης αναζητά την εξέλιξή του και βρίσκει τις ευκαιρίες που χρειάζεται για να μεγαλουργήσει.Παρ’ όλα αυτά, η Πτολεμαΐδα είναι η πόλη που με αγκάλιασε και με αγαπησε. Είχα στιγμές που την έχω θυμώσει και εκείνη με έχει απογοητεύσει, αλλά η σχέση αυτή παραμένει δυνατή. Όσο κι αν η Πτολεμαΐδα με πονάει βλέποντάς την να σβήνει, δεν θέλω να τη δω να χάνεται. Η παρακμή της πόλης με κάνει να μαραζώνω. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες υποφέρουν και η οικονομική της κυκλική ανάπτυξη έχει σχεδόν σβήσει. Δυστυχώς, η Πτολεμαΐδα εξαρτιόταν πολύ από τη ΔΕΗ. Οι υπάλληλοι της ΔΕΗ μένανε στην πόλη και οι ελεύθεροι επαγγελματίες ευημερούσαν από αυτήν.Η κατάσταση με τα φωτοβολταϊκά είναι επίσης απογοητευτική. Έχω ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και είναι θλιβερό να βλέπω τόσα φωτοβολταϊκά να είναι συγκεντρωμένα μόνο στην περιοχή μας, ενώ οι τοπικοί κάτοικοι δεν καρπώνονται την ανάπτυξη. Το γεγονός ότι λίγοι εκμεταλλεύονται την κατάσταση και αισχροκερδούν ενώ οι υπόλοιποι υποφέρουν, με εκνευρίζει. Αν και ίσως αυτό ακούγεται ρομαντικό ή ιδεαλιστικό, είναι η αλήθεια μου.Περί αυτού, αυτό που θέλω είναι να δραστηριοποιούμαι παράλληλα στην Αθήνα και στην Πτολεμαΐδα. Θέλω να προσφέρω στην πόλη μου, να δώσω ιδέες για την ανάπτυξή της και να επενδύσω στον πολιτισμό, χωρίς να με ενδιαφέρει η αυτοπροβολή. Ελπίζω η Πτολεμαΐδα να γίνει πρότυπο πολιτισμού και να αναγνωρίσει και να υποστηρίξει τους καλλιτέχνες που έχει. Έχουμε τόσους ταλαντούχους ανθρώπους: μία φιλαρμονική διαμάντι, ένα δημοτικό ωδείο, πολλές θεατρικές ομάδες, ζωγράφους και άλλους καλλιτέχνες. Ας μην τους ξεγράψουμε. Ας μην παίζει μόνο ένας, ας παίξουν όλοι.
4) Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου ή αυτά που τρέχουν τώρα που συζητάμε.
·Έχω πολλά άμεσα σχέδια, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτα προς το παρόν. Όλα είναι ακόμα υπό συζήτηση και προετοιμασία. Όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δείτε πολλά μέσα στην χρονιά! Όπως λένε και η οικογένεια και οι φίλοι μου, δεν με προλαβαίνουν ποτέ! Όλα έρχονται ξαφνικά και τους προκαλούν έκπληξη. Και όταν τους λέω πως αυτή τη στιγμή δεν κάνω κάτι, δεν με πιστεύουν. Οπότε, κρατήστε το, γιατί σίγουρα θα έρθουν εκπλήξεις!
5) Ποια από όλες τις δουλειές που έχεις κάνει, θα ξεχώριζες και γιατί?
· Όλα τα έργα που έχω κάνει τα αγαπώ, γιατί για εμένα κάθε δουλειά είναι σαν ένα παιδί μου. Ωστόσο, αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιο, θα ήταν το «Κλάμα Αδικίας», το οποίο δημιούργησα με τη φίλη μου, την Καλλιόπη Βέττα. Από αυτό το έργο ξεκίνησε μια φιλία που είναι πραγματικά πολύ ξεχωριστή για μένα, και η Καλλιόπη είναι από τους πιο δικούς μου ανθρώπους. Ωστόσο, πέρα από το δώρο της φιλίας, ας μην ξεγελιόμαστε. Είμαι ακόμα νέα καλλιτέχνης και το πιο σημαντικό για μένα είναι η δουλειά, η εξέλιξη και η συνεχής μάθηση.Το να συνεργάζομαι με μία καλλιτέχνη με τόσο μεγάλη εμπειρία, γνώση και ταυτόχρονα τόση ευαισθησία και γλυκύτητα, ήταν πραγματικά ένα σχολείο για μένα.Κατά τ’ άλλα, αγαπώ και συγκινούμαι ιδιαίτερα με το «Αφού μπορείς μαμά», που είναι αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες, αλλά και με το «Χρώμα Ψυχής», που μεταφέρει τόσο σημαντικά μηνύματα. Κάθε έργο μου έχει τη δική του θέση στην καρδιά μου και με γεμίζει συγκίνηση και ευγνωμοσύνη για την εμπειρία που μου προσφέρει.
6)Με ποιον καλλιτεχνική θα ήθελες να συνεργαστείτε στο μέλλον?
-Σχετικά με το ποιον θα ήθελα να συνεργαστώ στο μέλλον, είναι αλήθεια ότι δεν το έχω σκεφτεί σε συγκεκριμένο επίπεδο. Αν και πολλές φορές μου έρχονται στο μυαλό τόσο μουσικοί όσο και ηθοποιοί, δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιον να αναφέρω. Η τέχνη είναι γεμάτη απρόβλεπτες συναντήσεις και συνεργασίες που πολλές φορές προκύπτουν αυθόρμητα, και πιστεύω ότι η πιο όμορφη συνεργασία είναι αυτή που έρχεται φυσικά, χωρίς πίεση ή προσδοκίες. Είμαι ανοιχτή σε κάθε δημιουργική πρόκληση και συνάντηση που μπορεί να με εμπνεύσει! 7) Πόσο εύκολο είναι για ένα κορίτσι από την επαρχία γεμάτο όνειρα να κατέβει στη Αθήνα και να πετύχει? · Σίγουρα, είναι δύσκολο και θέλει χρόνο να βρεις τη θέση σου και να προσαρμοστείς στους ρυθμούς αυτού του κόσμου. Χρειάζεται θράσος για να γνωρίσεις, να μιλήσεις και να διεκδικήσεις. Ειδικά όταν το περιβάλλον είναι καινούργιο και απαιτητικό, η υπομονή είναι κάτι που δεν με χαρακτηρίζει πάντα. Η αλήθεια είναι πως νιώθεις φόβο, αλλά εγώ πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω στο “όλα ή τίποτα”. Αυτό σημαίνει ότι προχωράμε, αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας και πηγαίνουμε δυνατά μπροστά. Όταν έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα, όλα τα υπόλοιπα έρχονται.
8) Τι έχεις να πεις σε όλα τα παιδιά που κάνουν κάτι αντίστοιχο ή το ονειρεύονται, αλλά ταυτόχρονα συναντούν εμπόδια που είτε είναι είτε τους φαίνονται ανυπέρβλητα?
·Τίποτα δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις και τα αντιμετωπίζουμε με θάρρος. Σίγουρα θα δεχτούμε κριτική, υποτίμηση και αμφισβήτηση, αλλά το πιο σημαντικό είναι το τι πιστεύουμε εμείς για τους εαυτούς μας και πόσο θέλουμε να φτάσουμε. Δεν αρκεί μόνο το όνειρο ή το ταλέντο. Το ταλέντο χρειάζεται συνεχώς εξέλιξη, αλλιώς δεν είναι τίποτα. Το όνειρο κάποια στιγμή τελειώνει όταν ξυπνάς, αλλά οι στόχοι απαιτούν πείσμα και σκληρότητα.Για να πετύχεις, πρέπει να ξέρεις ακριβώς τι θέλεις. Θέλει δουλειά, πίστη, αγώνα, διεκδίκηση, αγάπη, πάθος και, γιατί όχι, και έρωτα για αυτό που κάνεις. Αν αγαπάς κάτι με όλη σου την καρδιά, τότε μπορείς να πετύχεις, αρκεί να το θες 1000%.Μην αφήνεις την απογοήτευση να σε πάρει από κάτω. Κράτησε μόνο τα καλύτερα, εκείνα που σε βελτιώνουν, ακόμα και αν δεν είναι πάντα αυτά που σε συμφέρουν άμεσα. Διαχώρισε τα και προχώρησε μπροστά, γιατί το ταξίδι είναι πιο σημαντικό από τον προορισμό.
Αριστέα, σ ευχαριστούμε για αυτή τη δημιουργική συζήτηση, εύχομαι να έχουμε την ευκαιρία στο μέλλον να τα ξαναπούμε
Γράψτε μία απάντηση